Διαταραχές του ανώτερου πεπτικού.

Υπερέμεση κυήσεως.

Στην αρχή της κυήσεως και περίπου  μέχρι την 13-15η εβδομάδα παρουσιάζονται ναυτία και έμετοι.Σε μερικές περιπτώσεις η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται και χαρακτηρίζεται ως υπερέμεση κυήσεως, με αποτέλεσμα την απώλεια βάρους, την αφυδάτωση, οξεώση και αλκάλωση λόγω απώλειας υδροχλωρικού οξέος με τους εμέτους και υποκαλιαιμία.

Αυτό το φαινόμενο, σχετίζεται με την αύξηση των διαφόρων ορμονών στην κύηση και ιδιαίτερα της χοριακής γοναδοτροπίνης και των οιστρογόνων.Πιθανολογείται η σύνδεση της κατάστασης αυτής με ψυχολογικές διαταραχές, που μπορεί να συνυπάρχουν, όπως επίσης με ένα προϋπάρχον έλκος του στομάχου ή του δωδεκαδακτύλου.Σε σοβαρές περιπτώσεις υπερέμεσης κυήσεως, μπορεί να εμφανιστούν επιπλοκές στην νεφρική λειτουργία ή και στην εγκεφαλική λειτουργία, με αποτέλεσμα σπασμούς και διαταραχές της οράσεως. Επίσης λόγω της πιθανής έλλειψης της βιταμίνης Κ, μπορεί να εμφανιστεί αγγειοπάθεια και διαταραχές στην πηκτικότητα του αίματος.

Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει τη χορήγηση βιταμινών Β1 και Β6 για περιορισμό των εμέτων, με την παράλληλη χορήγηση από του στόματος ή από του ορθού αντιεμετικών φαρμάκων. Εάν χρειαστεί θα γίνει ενδοφλέβια χορήγηση των παραπάνω ουσιών, όπως επίσης ηλεκτρολυτών, για την αντιμετώπιση της απώλειας των υγρών και ηλεκτρολυτών λόγω των εμέτων.

Σε περιπτώσεις επιμονής των συμπτωμάτων, θα πρέπει να ερευνηθεί αν υπάρχουν άλλες παθολογικές καταστάσεις όπως γαστρεντερίτιδα, χολοκυστίτιδα, παγκρεατίτιδα, ηπατίτιδα, πυελονεφρίτιδα και να αντιμετωπιστούν κατάλληλα.

Οισοφαγίτιδα από παλινδρόμηση.

Είναι συνηθισμένη κατάσταση ,ιδιαίτερα στο 3ο τρίμηνο της κυήσεως, λόγω χαλάρωσης του οισοφαγικού σφιγκτήρα. Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει την κατάκλιση σε ανάρροπο θέση και τη χορήγηση αντιόξινων φαρμάκων.

Διαφραγματοκήλη.

Παρουσιάζεται συνήθως στο 3ο τρίμηνο της κύησης, με τα ίδια συμπτώματα της οισοφαγίτιδας και αντιμετωπίζεται συντηρητικά.